DIAGNOZA I TERAPIA DYSLEKSJI ROZWOJOWEJ
Dysleksja charakteryzuje się trudnościami w dekodowaniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności przetwarzania fonologicznego. Trudności w dekodowaniu pojedynczych słów są zwykle niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych; trudności nie są rezultatem ogólnego opóźnienia rozwojowego ani zaburzeń sensorycznych. Dysleksja przejawia się w postaci różnorodnych trudności w odniesieniu do różnych form komunikacji językowej, wśród których oprócz trudności z czytaniem występują też problemy z pisaniem i prawidłową pisownią wyrazów.
DYSLEKSJA - trudności w czytaniu (zaburzenia zarówno tempa i techniki czytania, jak i stopnia rozumienia treści).
DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma (brzydkie, "koślawe" litery, trudności z utrzymaniem się w liniaturze, nierówne litery w wyrazach).
DYSORTOGRAFIA - trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (dziecko popełnia błędy - nie tylko ortograficzne - mimo dobrej znajomości zasad pisowni).
GŁĘBOKA DYSLEKSJA ROZWOJOWA - brak jest szczegółowej charakterystyki tej postaci głębokich zaburzeń. Można zaproponować tu podstawowe kryterium rozpoznania, takie jak: zatrzymanie się na poziomie czytania elementarnego i nie osiągnięcie poziomu czytania zaawansowanego lub opóźnienie o 3-4 lata w zakresie umiejętności czytania. Tak poważnym zaburzeniom czytania zwykle towarzyszą równie poważne zaburzenia opanowania poprawnej pisowni.
Symptomy ryzyka dysleksji- objawy dysharmonijnego rozwoju psychoruchowego zapowiadające przyszłe trudności w czytaniu i pisaniu. Można je dostrzec u dzieci w wieku poniemowlęcym i przedszkolnym.
Badanie diagnostyczne w kierunku dysleksji:
1. badanie pedagogiczne w celu dokonania szczegółowej oceny poziomu czytania i pisania (ze wzoru, z pamięci, ze słuchu) oraz stopnia znajomości reguł ortografii.
2. badanie psychologiczne w celu dokonania oceny:
- poziomu rozwoju umysłowego,
- poziomu rozwoju funkcji uczestniczących w czynności czytania i pisania (percepcyjno-motorycznych, językowych i ich integracji),
- funkcjonowania emocjonalno-społecznego;
3. konsultacje innych specjalistów (w razie potrzeby):
- logopedy
- okulisty
- neurolog dziecięcy
Program zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest dostosowany do możliwości dziecka i uwzględnia zalecenia zawarte w opinii psychologiczno-pedagogicznej.
Uwzględnia:
- ćwiczenia percepcji wzrokowej i orientacji przestrzennej
- ćwiczenia percepcji słuchowej
- ćwiczenia grafomotoryczne
- ćwiczenia koordynacji wzrokowo-słuchowej
- ćwiczenia koordynacji wzrokowo-słuchowo-ruchowej
- ćwiczenia doskonalące technikę, tempo czytania i rozumienie tekstu
- ćwiczenia w pisaniu z pamięci i ze słuchu